استاد مخالف لنگ به هوا

واقعیت اینه که بشدت دلم گرفته.. خیلی ناراحتم. دیشب یه پست بلند بالا نوشته بودم..ولی منتشر نکردم.
دوست نداشتم اینارو بیان کنم ولی دلم از خیلیا پره..واقعا فکر نمیکردم بعضیا تا این حد خنثی باشن. فقط توی خوزستان نزدیک به شصت نفر کشته شدن. چطور ممکنه در همچین روزهایی خیلی ها بی تفاوت همچنان به روند زندگی عادی شون ادامه بدن؟ و طوری رفتار کنن گویا همه چیز اوکیه..همونایی که تا زلزله ای میشد، کشتی یا هواپیمایی غرق میشد وظیفه خودشون میدونستن حتما توی اینستا پست بذارن و اون حادثه رو به همه هموطناشون تسلیت بگن آیا الان احساس مسئولیت نمیکنن که حتی در حد یه پست وبلاگی ساده کنار هموطناشون بایستن؟ وقتش نشده یه تسلیتی بگن، یا این وحشیگری رو محکوم کنن؟ یا نه اصن هیچ کاری هم نمیکنن حداقل نیان از زندگی عالیشون بنویسن که توی این چند روز تونستن کلی کارهای مثبت انجام بدن! این دیگه واقعا  اِند بی معرفتیه. چون توی این مملکت هیچی درست نیست. و در برابر این درست نبودن همه قشرهای جامعه مسئول هستن. 
اینم بگم من خودم رو قهرمان آزادیخواه نمیشمرم. و اصلا هم خودم رو در جایگاهی نمیبینم که بخوام به کسی نقدی وارد کنم.. اینها صرفا حرفهایی بود که توی دلم سنگینی میکرد.