وقت های تلف شده

نمیدونم چی تو خون من و 95 درصد دیگه از آدمای اینجا هست که باعث میشه همه مون دقیقه نودی باشیم!؟
من اینهمه وقت داشتم چرا نمیتونستم بشینم این پروژه ای که گرفتمو تموم کنم؟ یا حوصله م نمی گرفت یا حال نداشتم. اصلا دست و دلم به کشیدن نمیرفت. ولی امروز که دیگه مجبور بودم نشستم پاش و تا الانم بد پیش نرفته اما همش دارم خودمو فحش میدم که  ای کاش فقط 1 روز بیشتر وقت داشتم! اونوقت چه قدر راحت  و بدون استرس پیش میرفت همه چیز..

حیف نمیتونم گوساله باشم!

واقعا برای خودم خیلی متاسفم که دارم بین این آدمها زندگی میکنم. من برای بیشتر آدمها خیلی بیشتر از اون چیزی که استحقاقش رو دارن احترام قائلم. ولی  الان دارم شاخ درمیارم. آدمها تا چه حد میتونن کمتر از سطح توقعات من ظاهر بشن!؟ خیلی برام جالبه آدمی که همیشه با مودبانه ترین حد ممکن باهاش برخورد کردم به شکل احمقانه ای با من خوب نیست! و امروز یجوری با من برخورد کرد که رو شد انگاری بدجوری با من مشکل داره! حتی قضیه یه شکلی بود که اون دو نفری که شاهد ماجرا بودن  گفتن چرا انقدر خشن برخورد میکنی با اقای..؟؟

برای منم سوال پیش اومد آخه تو دیگه چرا؟؟  من امروزو تحت تاثیر یه حجم عظیم از بار منفی گذروندم. هرچند اون شخص به تخمم نیست و شاید کلا تا حالا دو دقیقه بیشتر بهش فکر نکرده باشم، ولی خدائیش آدم خیلی دلسرد میشه میبینه یه عده جواب ادب و احترام رو با گوسالگی میدن. یعنی انقدر سخته بیشعور نبودن؟ اصلا به این فکر نمی کنید ممکنه رفتارتون حال دیگران رو بهم بزنه؟ اینو زشت نمی دونید؟

هنوزم به این معتقدم آدم با احترام گذاشتن هیچوقت کوچیک نمیشه..منتهی حقیقت اینه با این مردم باید مثل خودشون رفتار کنی، چون بیشترشون نمی فهمن.

فلش بک

داشتم نوشته های وبلاگ قدیمیم رو زیرو رو میکردم رسیدم به این! به به!

8 سال پیش به چیزایی فکر میکردم.. چقدر قشنگ و هدفمند میدیدم خودم رو توی 46 سالگی. بچه هامو که دیگه نگو اصلا. پارسا و پریسا...:)) زنمم دست پختش خوب بوده. و معلمم هست! آخ جون! :)) .ولی خدا وکیلی الان که فکر میکنم وقتی من خسته و کوفته با دو تا کیسه فریزر توی 46 سالگی میرسم خونه چرا زنم ماچم نمیکنه؟؟  خخخخ. سعی کردم خیلی واقع بینانه آینده رو تصور کنم.کتاب هم ترجمه میکردما.. یه ماشین اشتراکی هم داریم. ذهنمم فقیره بدبختی.

 این متنی که در ادامه مطلب میبینید من 8 سال پیش نوشتم. تصور خودم از خودم توی 46 سالگی..

زک

تصویر کاملا گویاست. هرچند حقیقت خیلی افتضاح تر از این حرفاست...

تضمینی نیست خلاصه

میگن قبل از انجام هرکاری یا انتخابی قبلش خوب فکر کنید.
اما حقیقت اینه خیلی وقتا دقیق فکر کردن بیشتر از اینکه بهت کمک کنه باعث سر در گمیت میشه.. اونم برای منی که  هرجا خوب فکر کردم و حساب شده عمل کردم عمیق تر رفت تو کونم :|

گره

وقتی یه سفارشی رو میگیرم تا وقتی کارو تموم کنم و تحویل بدم دهنم سرویس میشه. مخصوصا وقتی طرف آشنا باشه، یا اینکه پول خوبی بخواد برای کارش پرداخت کنه. چون اونوقت هم توقع اون بالا میره. هم من وجدان درد میگیرم که حتما یه کاری تحویلش بدم که ارزش پولی که میپردازه رو داشته باشه. امروز من 4-5 ساعت درگیر کاری بودم که توقع داشتم نهایت 1 ساعت و نیم زمان میبره.. خودمو جروندم آخرشم نشد اونچیزی که توقع داشتم. حالا بدبختی اینجاست قول دادم فردا کل کاراشو تحویل بدم...

شکوفه های پژمرده

یکی بایدباشه که بتونه این تراژدی محض رو به یه کمدی ناب تبدیل کنه.

مقصر نیستم اگه غمگینم

شاد زندگی کردن یه انتخاب نیست. خوب رفتار کردن به خیلی چیزا بستگی داره. خوشحال بودن با خواستن میسر نمیشه. خندیدن زورکی آدمو افسرده تر خواهد کرد. لبخندهای فیک آدمو غم انگیز تر میکنن. خوشبختی رو همینطوری ساده نمیشه حسش کرد. همینکه بخوای نمیتونی خوشحال باشی.
حق بده که افسرده باشم. حق بده کی بی حوصله باشم. بهم حق بده اگه نداشته هام باعث پرخاشگریم میشه گاهی. دنیا خیلی نامرده. زندگی بی رحمِ... پاییز کشنده ست...

ایرانم تسلت! خفه شو لطفا...!

اینکه یه سری از دوستان وظیفه خودشون میدونن که حتما توی اینستا و سایر رسانه های اجتماعی راجع به زلزله ای که دیشب اتفاق افتاد پست تسلیت بفرستن اصلا تو کت من نمیره و به طرز عجیبی برام آزار دهنده ست. نمیدونم این حس منشائش دقیقا کجاست اما من فکر میکنم یه سریا واقعا از بی پستی این کارو میکنن یا شاید پیش خودشون خوشحال میشن که  بعد از 300-400 تا پست چرند دارن یه پست مثلا مفید و در جهت همدردی با مردم کشورشون منتشر میکنن؟ نه؟ خلاصه که منطقشون هرچی که هست برای من قابل درک نیست. این پستای تسلیت چه دردی دوا میکنن که من ازش سر درنمیارم؟

پ.ن: حتی نقد کردن این حرکت هموطنانم حال من رو بد میکنه! اینم خودش یه مدل ادای روشن فکرارو درآوردنه که بازم باعث میشه احساس خوبی نداشته باشم. بهرحال شخصا هیچوقت دوست نداشتم جزوی از این جریانات باشم.. و چی بگم آخه من؟ :|

همه تسلیم هورموناشون هستن

هرچقدرم که به عنوان یه شخص سالم اندیش باشم. باید اقرار کنم که یه پسرم. و از اونجایی که جوهر مردانگی درم وجود داره گاها فکرایی به ذهنم خطور میکنه که در نوع خودش(!) خیلی جالب و مضحک و خنده داره و باحاله... :))) میدونید که چی میگم؟ خخخخ

reputation

نقاشی تیلور که 3-4 سال پیش کشیدم

از صبح دارم آلبوم reputation از taylor swift  رو گوش میدم. هنوز نمیدونم آهنگاش واقعا خوبن که دارم بهشون گوش میدم یا اینکه آشغال هستن و من فقط بخاطر اینکه تیلور سوئیفت رو دوست دارم، دارم میگوشمشون(!)
آخه یه بار خیلی وقت پیش وقتی برای اولین بار آهنگ حس خوبیه رو توی یکی از شبکه های ماهواره ای پخش میکرد شنیدم، مغزم هنوز متوجه نشده بود خواننده ش شادمهره با خودم گفتم: اه چه ترانه ی مزخرف و لوسیه.. چه مسخره داره میخونه طرف.. اما بعدش که فهمیدم خواننده ش شادمهره نظرم 180 درجه بهش عوض شد! :| و اصلا اون آهنگ شد یکی از مورد علاقه ترین آهنگام :|

من یکی از اون آدمایی هستم که همه ی آهنگای تیلور سوئیفت رو با گوش جان گوش کردم و واقعا لذت بردم از همه شون. اما این آلبومه  یجوریه.. دیگه شبیه اون قبلیا نیست انگار :(
تازه توی یکی از آهنگاشم خودش میگه که:
old taylor cant come to the phone right now. cuz she is dead
+برم دِ(!)  ویکند گوش کنم فعلا!

یکی از چیزای شگفت انگیزی که راجع به آدم ها وجود داره اینه که از فولاد سخت تر و از شیشه شکستنی تر هستن. جالب است!

ابرای پاییزی دلگیر

یه زمانی بود آب و هوا تاثیر میذاشت رو حال و احوالم، الان ولی انگار حال و هوام تاثیر میذاره رو آب و هوا..

خلاف قانون خلاف اخلاق

خلاف قانون، خلاف اخلاق..خلاف قانون، خلاف اخلاق. خلاف قانون، خلاف اخلاق. خلاف قانون، خلاف اخلاق. خلاف قانون. خلاف اخلاق.

چیست کار؟

تقریبا دو هفته ای میشه که توی یه کانون آگهی و تبلیغات به عنوان طراح مشغول به کار هستم. خیلی بهتر از جائیه که قبلش آزمایشی میرفتم. اینجا شرایطش، شرایط دلخواه منه. روزی 4 ساعت نیمه وقت میرم اونجا. و اگه لازم باشه طرحی بزنم بعدازظهر از خونه این کارو انجام میدم و با تلگرام میفرستم براشون. حقوقش به نسبت اینکه فقط 4 ساعت از وقتمو میگیره خوبه. راضی کننده ست. هرچند نمیشه به عنوان یه شغل درست و حسابی بهش نگاه کرد ولی تجربه خوبی بحساب میاد. مثلا طراحی ویژه نامه و آگهی نامه، تیزر تلوزیون شهری و غیره، کارهایی هستن که من تا حالا انجام نداده بودم ولی اینجا دارم تجربه شو بدست میارم. و نکته خوب دیگه اینه که جو محیط کاری مون خیلی خوب و صمیمانه ست. این بیشتر از همه چیز منو خوشحال میکنه و امیدوارم روزی نرسه که این جو صمیمی از بین بره.
یه گروهی هم داریم توی تلگرام که اعضای شرکتمون هستن، شبا که میایم خونه تازه میشینم چرت و پرت گفتن و خندیدن.. امشب بخاطر دربی فردا کلی کری خونی کردیم واسه هم خخخخ. در کل برای من 80 درصد تفریحه تا کار. یجور سرگرمی که میتونم حداقل خرج خودمو ازش دربیارم.
اینم تصویر شرکتمون، که البته معمولا به این خلوتی نیست.. میز سمت راستی میز منه.