معترض کوچولو

اوضاع کمی شلوغه، نمیشه از کنارش بی تفاوت رد شد. من نه به عنوان شخص سیاسی اما به عنوان یه شهروند هیچوقت راضی نبودم از شرایط موجود... ولی توی این اعتراض ها هیچوقت جایگاهی رو متصور نبودم برای خودم. هنوز حسی بهم دست نداده که برم تو خیابون و پیش خودم فکر کنم آره حالا وقت اعتراضه.حرکت های اعتراضی این روزها قطعا با حجمی کمتر از سال 88 درحال جریانه. اما اینکه نهاد های امنیتی اینقدر شل عمل میکنن یکمی جای سوال داره. فکر می کنم پشت این همه شلوغی یک ارامشی نزد نهاد های امنیتی و اطلاعاتی هست که میدونن دارن چی کار میکنن. اوضاع کاملا کنترل شده ست..کسانی که دارن بی برنامه و شلخته اعتراض میکنن در واقع نا خواسته پای نهال حکومت رو ابیاری میکنن. اونا بیدی نیستن که با این بادها بلرزن.
توی شعارها مرگ بر///؟!# میشنویم! خنده دار نیست؟ مگه قیام مردم برای چیزی جز تغییر ساختار هستش؟ ما تغییر ساختار میخوایم. ما اصلاح رویه های اشتباه رو میخوایم. ما کار میخوایم. ما نون میخوایم. ما هوا میخوایم. ما قوه قضاییه سالم میخوایم. ما شهرداری درست و درمون میخوایم. ما شفافیت دستگاه های دولتی رو میخوایم...ولی افسوس که شعارها نپخته هستن. شعارهای مرگ بر >؟!!!# کار به جایی نخواهند برد.
بهرحال من به این برنامه ها خوش بین نیستم. خوش بین نیستم. خوش بین نیستم....

یه پسر دوشنبه 11 دی 1396 ساعت 16:26

نظرات 2 + ارسال نظر

آناهیتا پنج‌شنبه 14 دی 1396 ساعت 19:36 http://faella.blog.ir

نمیدونم چرا حس میکنم این از 88 بدتر بود. از نظر حجمی منظورم نیستا، از نظر اینکه همههه سردرگم شده بودن و این قضیه با آلودگی هوا و زلزله و ترامپ و افشاگریای مموتی هم ترکیب شده بود و کلا همه چی قروقاطی... کلا انگار دیگه هیچکس نمیدونه باید چیکار کنه.
همونطور که تو پستم هم گفتم حس میکنم برای دسترسی به یه چیزایی هم بود این دعوا...

نمیدونم. فقط آیندگان خواهند فهمید که چه بلاهایی سرمون اومد بدون اینکه متوجه بشیم.